Okrągły stół „Stop przemocy seksualnej w Polsce. Platforma działania” – Warszawa 25.XI
Posted by 10grudnia w dniu 22 listopada, 2009
25 listopada 2009 roku przypada 10. rocznica oficjalnego uznania przez ONZ 25 listopada jako Międzynarodowego Dnia Przeciwko Przemocy Wobec Kobiet. 25 listopada rozpoczyna się także na całym świecie kampania 16 Dni Przeciw Pprzemocy ze względu na Płeć. Hasłem tegorocznej kampanii jest: „Zaangażuj się. Działaj. Domagaj się: Możemy zakończyć przemoc wobec kobiet”. Właśnie w tym wyjątkowym dniu Minister Elżbieta Radziszewska, Pełnomocnik Rządu do spraw Równego Traktowania, ogłasza utworzenie w Polsce Platformy działania przeciw przemocy seksualnej.
25 listopada 2009, g.11.00 – 13.30, Kancelaria Prezesa Rady Ministrów
11.00 – 11.10
Otwarcie spotkania i ogłoszenie utworzenia Platformy działania przeciw przemocy seksualnej w Polsce – Pełnomocnik Rządu do spraw Równego Traktowania Minister Elżbieta Radziszewska
11.10 – 11.20
Uroczyste podpisanie deklaracji uczestnictwa w platformie działania przeciw przemocy seksualnej w Polsce
Pełnomocnik Rządu do spraw Równego Traktowania, Minister Sprawiedliwości, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, Minister Zdrowia, Prokurator Krajowy, Koordynator Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie, Pełnomocnik Policji ds. kobiet, Pełnomocnik MON ds. wojskowej służby kobiet, prezes Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, Przedstawicielki Zespołu ds. przeciwdziałania dyskryminacji kobiet
11.20 – 11.40
Przedstawienie raportu z badania dotyczącego przemocy seksualnej wobec kobiet – prof. Zbigniew Izdebski
11.40 – 12.00
Sytuacja ofiar przemocy seksualnej w Polsce: problemy i propozycje zmian – Urszula Nowakowska, Centrum Praw Kobiet
12.00 – 12.20
Działania Policji na rzecz ofiar przemocy seksualnej – do potwierdzenia
12.20 – 13.30
Dyskusja
13.30
Zakończenie spotkania
10 Grudnia - Stop przemocy mężczyzn! 
ofiara przemocy seksualnej said
Jestem ofiarą przemocy seksualnej ze strony swojego męża. Od 2006 roku sprawa w prokuraturze była dwukrotnie umarzana. Poprzez skargę na prokuratora w końcu w 2009 roku sprawa trafiła do sądu. Jednak od pół roku nie może być odczytany akt oskarżenia, gdyż adwokaci męża konsekwentnie są nieobecni na rozprawach. Mam dwójkę małych dzieci, jestem sama. Żyję, na szczęście w innym mieszkaniu, ale w ciągłym lęku o siebie i dzieci. Przeżywam nieustający koszmar i nikt nie jest mi w stanie pomóc. Ani policja, ani prokuratura (która zresztą powoływała się na domniemanie niewinności sprawcy), ani sądy – które są bezsilne, gdyż funkcjonują w pewnych procedurach i muszą się ich trzymać. A on-mąż-gwałciciel śmieje mi się w twarz i ciągle mnie nęka. Gdyby nie dzieci – już dawno odebrałabym sobie życie.
Wszystkie kampanie, które powstają i słyszę jak w telewizji namawiają aby gwałcone kobiety/żony zgłaszały się na policję i wnosiły sprawę do prokuratury i dochodziły swoich praw – to wszystko puste słowa, puste założenia, które nawet w 5% się nie sprawdzają. Dziś nie wiem gdzie szukać pomocy. Nauczyłam się funkcjonować w tej traumie, ale wierzcie mi to nie jest życie – to koszmar!!! Pewnie kiedyś nie wytrzymam i albo to zakończę, albo skorzystam jeszcze z tzw. czwartej władzy i zgłoszę się do mediów. Ale boję się przede wszystkim o dzieci, bo one nie wiedzą, są zbyt małe, że ich ojciec tak brutalnie obchodził się z ich matką. Tylko one mnie trzymają i dają siłę do przechodzenia przez cały mechanizm postępowania w dochodzeniu swojej krzywdy przed Polskim Wymiarem Sprawiedliwości. Dziś jestem już u kresu sił, a przecież przede mną cały proces, który nie może nawet się rozpocząć. Nie wiem czy dam radę. Nie potrafię już nikogo prosić o pomoc – bo przekonałam się, że nikt nie jest w stanie mi pomóc.
Pozdrawiam i życzę sukcesów. Może komuś pomożecie.
Wielokrotnie gwałcona kobieta z dwóją dzieci.
10grudnia said
To bardzo smutne i przykre co Pani i pisze i aż trudno uwierzyć, że żadna instytucja państwowa nie jest w stanie pomóc. Pewnym rozwiązaniem i nadzieją na pomoc są organizacje pozarządowe wyspecjalizowane w pomocy ofiarom przemocy domowej. Proponuje zgłosić się do następujących organizacji:
-> Stowarzyszenie na Rzecz Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie
NIEBIESKA LINIA
Adres biura:
ul. Żurawia 16/20 (stacja metra Centrum)
czynne od poniedziałku do piątku 9:00 – 15:00
(0-22) 499-37-33
e-mail: info@niebieskalinia.org
-> FUNDACJA „POMOC KOBIETOM I DZIECIOM
(rozwód, przemoc, głód)”
03-934 Warszawa, ul. Wąchocka 4 lok. 5
telefon: (22) 616 38 54, (22) 617 46 58
0 602 778 370, 0 669 448 118, 0 692 050 380
e-mail: pomoc@przemockid.pl
-> Centrum Praw Kobiet
ul. Wilcza 60 lok.19
00-679 Warszawa
tel. (0-22) 622-25-17 tel./faks (0-22) 652-01-17
e-mail: temida@cpk.org.pl
-> Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie
NIEBIESKA LINIA
ul. Korotyńskiego 13, 02-121 Warszawa
tel/fax: 022 823 96 64, 022 624 25 01
e-mail: pogotowie@niebieskalinia.pl
-> Specjalistyczna Poradnia Rodzinna ds. Przeciwdziałania Przemocy.
ul. Belgijska 4; 01-511 Warszawa
tel/fax: 022/845-12-12
kom. 0667 833 400
przeciwdzialanie.przemocy@neostrada.pl
sprdspp@gmail.com
-> Stowarzyszenie OPTA
00-683 Warszawa, ul. Marszałkowska 85 lok. 34
tel/fax: (22) 622 52 52,
tel.: (22) 424 09 89
(wejście od Lecznicy Inspol)
Sekretariat czynny w godzinach 10.00 – 17.00
od poniedziałku do piątku.
e-mail: biuro@opta.org.pl
Jeżeli tam nic nie pomogą proszę ponownie do nas napisać będziemy zastanawiać się dalej jak można Pani pomóc!
Zespół „10grudnia”
ofiara przemocy seksualnej said
Dziękuję za odpowiedź i reakcję. Nie jestem z Warszawy, więc nie wchodzi tu w rachubę pomoc od specjalistów ze stolicy. W moim mieście korzystałam z podobnych instytucji. Jestem po rocznej terapii psychologa (miało to miejsce wtedy kiedy się otrząsnęłam, czyli rok po tym jak uciekłam z domu). Rzeczywiście pomogła mi terapia, bo pozwoliło mi to wrócić do pracy i „normalnie” funkcjonować. I tak funkcjonuję do dziś. Ja nie potrzebuję psychologa, czy kolejnej osoby, która mnie wysłucha w godzinach przyjęć i podtrzyma na duchu. To już potrafię robić sama. Mam też wsparcie w mojej mamie. Ja mam fizyczny problem z mężem, którego nikt, nie powstrzyma od dalszego mnie dręczenia, gdyż czuje się bezkarny, bo przecież nawet sąd nie odczytał mu jeszcze aktu oskarżenia – a grozi mu 12 lat więzienia (wg starego kk). Potrafi skutecznie, jak widać od kilku lat, unikać odpowiedzialności. A ja jestem sama: z małymi dziećmi, z lękami, ze strachem, z bezsilnością.
10grudnia said
To bardzo przykre co Pani pisze i wstrząsający jest fakt, że znikąd pomocy… proszę napisać do nas prywatnie na mejla 10grudnia@poczta.pl a my, w miarę możliwości postaramy się coś zaradzić!
pozdrawiamy serdecznie
Kolektyw Anarchipelag